ΝΟΣΤΑΛΓΟΙ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Οι φωλιές είναι….  πιο πάνω

 

Μία είδηση που εντυπωσίασε τις τελευταίες  ημέρες του Νοέμβρη, παράλληλα με τα της κρίσης, είναι η συμπεριφορά του Αρχηγού και μερίδας των Ευέλπιδων κατά τον εορτασμό της σχολής τους στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Ο νέος αυτός παρότρυνε (κατά τις εφημερίδες) και τραγουδήθηκε ο ύμνος της χούντας μετά το τέλος της εκδήλωσης αφού αναχώρησαν αξιωματικοί, αλλοδαποί και Κύπριοι ευέλπιδες. Νωρίτερα είχε δώσει εντολή «να κατεβεί αυτή η μπούρδα» δηλαδή η εικόνα του Πολυτεχνείου ενώ σημείωσε πως «η επανάσταση της 21^ης Απριλίου έχει διαστρεβλωθεί».

Η εστίαση των δημοσιευμάτων «σε χουντοσταγονίδια» στο στράτευμα ήταν, νομίζουμε, ανεπαρκής. Με τον τρόπο αυτόν περιορίζεται το πρόβλημα στην ύπαρξη κάποιων νοσταλγών της χούντας που εν προκειμένω ήταν και αγέννητοι επί δικτατορίας. Δεν αναρωτιούνται πώς οι φοιτούντες στην σχολή γνωρίζουν το συγκεκριμένο τραγούδι-ύμνο της χούντας. Γεγονός που σημαίνει πως έχει κατ’ επανάληψιν τραγουδηθεί.

Δεν ξένισε επίσης τους γνωρίζοντες τα των Ενόπλων Δυνάμεων η αθώωση προ ημερών του εύελπι στο αρμόδιο συλλογικό όργανο όπου παραπέμφθηκε με ερώτημα για τιμωρία του. Αντίθετα αναρωτιέται κανείς πώς εξηγείται το φαινόμενο να επιδιώκεται η ικανοποίηση για την ατασθαλία  με τον εξοβελισμό σπουδαστή στρατιωτικής σχολής και μάλιστα τέσσερα χρόνια από την έναρξη της εκπαίδευσής του και λίγο πριν ορκιστεί ως αξιωματικός. Παραμένοντας στο απυρόβλητο οι ηθικοί αυτουργοί για την παραβίαση κανονισμών αν όχι νόμων, πίσω απ την οποία κρύβεται το θέμα πώς και με τι στόχους εκπαιδεύονται τα στελέχη του στρατεύματος. Το σωστό θα ήταν να ερευνηθεί αυτό το ζήτημα και να παραπεμφθούν σε αντίστοιχα όργανα οι πραγματικοί ένοχοι ήτοι οι διοικητές του, οι υπουργοί της εθνικής άμυνας, οι μεταπολιτευτικοί κυβερνήτες της χώρας..

Εάν ανατρέξουμε πιο πίσω στη ματαιωθείσα παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, θα δούμε το άγημα της ίδια σχολής με επικεφαλής τον ίδιο εύελπι να εμφανίζεται σε βήμα σημειωτόν να τραγουδά άψογα το γνωστό «Μακεδονία ξακουστή». Η έμφαση στο «γνωστό» παραπέμπει  στον υπερεθνικιστικό χαρακτήρα που έχει προσλάβει το συγκεκριμένο άσμα με τα χρόνια, και κυρίως στις διαφορές μας με τα Σκόπια.

Την ίδια μέρα κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και με τη Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων ενώ είχε προκληθεί και σχετική δημοσιότητα. Τέλος μνημονεύουμε τις παρελάσεις με παρόμοια άσματα ή και το ίδιο περί Μακεδονίας που κάθε τόσο τραγουδιέται σε παρελάσεις από τμήματα Ειδικών Δυνάμεων καθώς και συντεταγμένους ένστολους εφέδρους των ίδιων Μονάδων.

Εάν αυτά συνδεθούν με τα περί Χρυσής Αυγής και της προτίμησης που χαίρει κατά τις εκλογές από μέλη των Σωμάτων Ασφαλείας αλλά και ιδιαιτέρως μεταξύ σπουδαστών της παραπάνω παραγωγικής σχολής, τότε έχουμε μια εικόνα που αιτιολογεί  τον προβληματισμό για το τί συμβαίνει στις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά και σε μερίδα της κοινωνίας μας γενικότερα.

Η έξαρση του φαινομένου του υπερεθνικισμού με τις τελευταίες αυτές εκδηλώσεις οφείλεται και στην κρίση που μαστίζει τη χώρα μας, τα μνημόνια της ντροπής και της υποτέλειας, με συνέπεια τέλος τη συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ- Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ.

Δεν ήταν επομένως δόκιμο που περιορίστηκε ο  προβληματισμός σε αστυνομικού χαρακτήρα προσεγγίσεις όπως, τι είναι ο πατέρας και τι ο παππούς του αρχηγού της Σχολής Ευελπίδων, και τι έκανε ο καθένας τους ώστε να τους εμφανίζουν με εντυπωσιακές αναφορές σε διάφορες φάσεις της στρατιωτικής τους καριέρας. Ή ακόμα γιατί σημαντική μερίδα του πληθυσμού εξανίσταται με την αδυναμία (ηθελημένη ή μη) των κυβερνόντων να αντιμετωπίσουν σωστά και δίκαια το θέμα των οικονομικών μεταναστών.

Εν προκειμένω και με αφορμή το συγκεκριμένο θέμα του εύελπι, τα ουσιαστικά ερωτήματα που προκύπτουν άπτονται της εκπαίδευσης στο στράτευμα, πώς και με τι τρόπους γαλουχούνται οι αυριανοί μόνιμοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, πώς και γιατί τόσα χρόνια υποτιθέμενου «εκδημοκρατισμού» έχουν αφήσει σημαντικά τμήματα να αλώνονται από ιδέες περί την «επανάσταση της 21^Ης Απριλίου»,  γιατί και με τι τρόπους διοχετεύεται ο υπερεθνικισμός στις παραγωγικές σχολές, τις Ειδικές Δυνάμεις και στα μόνιμα στελέχη.

Τέλος γιατί έχει τόσο πολύ διαβρωθεί και παρεξηγηθεί η έννοια του πατριωτισμού, με αποτέλεσμα να ταυτίζεται αποκλειστικά με τον υπερεθνικισμό. Δεν μπορεί να γίνει δεκτό πως διαπνέονται από φασιστικές αντιλήψεις όλοι οι άδοντες τα συγκεκριμένα τραγούδια, ούτε είναι, ελπίζουμε, εθνικοσοσιαλιστές οι νέοι των είκοσι χρόνων.  Πιστεύουν πως είναι πατριωτικό να θέλουν και την υπόλοιπη γεωγραφική Μακεδονία, πιστεύουν πως το Πολυτεχνείο και η γενιά του οδήγησαν τη χώρα και τους ίδιους στη σημερινή κρίση, πιστεύουν ίσως πως  η Βόρεια Ήπειρος πρέπει να γίνει ελληνική, μερικοί πως θα πάρουμε την Πόλη ακόμα, πως η Κύπρος πρέπει εδώ και τώρα να ενωθεί με την Ελλάδα!

Ο πατριωτισμός δεν μπορεί να ταυτίζεται αποκλειστικά με τον υπερεθνικισμό. Οι νεαροί ευέλπιδες πιθανότατα αγνοούν πως η δικτατορία επιβλήθηκε το 1967 (εκτός από τα περί «κομμουνιστικού κινδύνου») και από έναν περίεργο «πατριωτισμό» που απέβλεπε, εκτός των άλλων, στη λύση του Κυπριακού με τη διπλή ένωση. Άλλη εξήγηση έχουν δώσει για το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, που παρείχε την ευκαιρία στους Τούρκους να εισβάλλουν. Τις όποιες ευθύνες για τις εξελίξεις και τη συμφορά τις αποδίδουν μόνον στους «άλλους», τους πολιτικούς που κυβέρνησαν και εδώ και στην Κύπρο. Δικαστήρια δε λειτούργησαν ποτέ γι’ αυτά, δυστυχώς. Είναι απορίας άξιο πώς και γιατί δεν διδάσκονται αυτήν την ιστορία οι σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών! Να πούμε λοιπόν στους νεαρούς αυτούς αλλά να θυμίσουμε και στους λοιπούς νοσταλγούς της δικτατορίας,  πως πεποίθηση κάποιων τότε, που την εκφράσανε και δημόσια, ήταν ότι, «από τους Τούρκους μπορεί κάποτε να απαλλαγεί η Κύπρος ενώ από τους Ρώσους και τον Κομμουνισμό που θα φέρει ο Μακάριος, ποτέ», επομένως προτιμούσαν την κατοχή και ιδού τα αποτελέσματα!

Αυτά έγιναν, είναι πολύ πιο ωφέλιμο να το μάθουν και εμπεδώσουν οι εν λόγω σπουδαστές, πως έγιναν ακριβώς έτσι. Ένα εξίσου βέβαιο είναι πως για την άγνοια δεν φταίνε αυτοί οι νέοι, ακόμα ούτε μόνον οι οικογένειές τους, αλλά όλες οι μεταχουντικές κυβερνήσεις, όλες οι πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες των ενόπλων δυνάμεων..

Όσον αφορά τα Σκόπια με τις βλέψεις τους και στο τμήμα της αρχαίας Μακεδονίας που ανήκει σήμερα στην Ελλάδα, καθώς και την έωλη και ανιστόρητη πίστη τους πως αποτελούν τους διάδοχους των αρχαίων Μακεδόνων, κάμποσοι δεν κρύβουν την επιθυμία για τη μοιρασιά του κρατιδίου αυτού στις όμορες χώρες, ως λύση σ’ αυτές τις προκλήσεις. Κανείς δεν έχει αντίρρηση για το ποια είναι και σε ποιον ανήκει η μακεδονική ιστορία, τα σύμβολα, η γλώσσα. Άλλο όμως εννοούν οι άδοντες, αλλού αποβλέπουν και εκεί εντοπίζεται ο υπερεθνικισμός…!

Και ιδού τα απλά ερωτήματα: Δεν βλέπουν τη ζημιά που προκύπτει από τις εξαλλοσύνες…; Δεν προτιμούν να εξασφαλιστούν τα σημερινά μας σύνορα, να μην προσβάλλει κανείς την ιστορία του τόπου μας; Αγνοούν την απόφαση των τελευταίων ημερών της Χάγης που θα οδηγήσει τα Σκόπια στο όνειρό τους, δηλαδή στο «προκομμένο» ΝΑΤΟ και αμέσως μετά την επίσης «προκομμένη» Ευρωπαϊκή Ένωση; Γνωρίζουν, άραγε, τι σημαίνει αυτό για εμάς τους καταχωνιασμένους από παλιά στους ίδιους «λατρεμένους» Οργανισμούς; Δε βλέπουν πως με την τακτική τους ρίχνουν νερό στο αυλάκι των Σκοπιανών υπερεθνικιστών και των πατρόνων τους (που είναι και «σύμμαχοι» τρομάρα μας), ενώ δίνουν επιχειρήματα για την επέμβαση των Τούρκων στην Κύπρο, αυτά δεν τα καταλαβαίνουν; Δεν τους έγινε μάθημα η διχοτόμηση του νησιού; Δεν βλέπουν τον ορατό κίνδυνο στη Θράκη;

Για το συγκεκριμένο πρόβλημα του υπερεθνικισμού με τα ανάλογα φαινόμενα και προκλήσεις, χρειάζεται πολύχρονη προσπάθεια και σωστή εκπαίδευση. Όχι μόνον και ειδικά στις παραγωγικές σχολές των ενόπλων δυνάμεων, αλλά και ευρύτερα, κάτι για το οποίο αμφιβάλλουμε σφόδρα, όσο κυβερνούν αυτόν τον τόπο Κόμματα που τον έφεραν και σ’ αυτήν την κατάσταση. Ούτε η εκπαραθύρωση από τη σχολή τού νεαρού αρχηγού των ευέλπιδων θα έλυνε κανένα πρόβλημα, αντίθετα θα αναζωπύρωνε τον υπερεθνικισμό και τη νοσταλγία της δικτατορίας. Ήδη έχει τιμωρηθεί πολύ με τον κουρνιαχτό που ξεσηκώθηκε, να αποκαλυφθούν και τιμωρηθούν όμως οι παραπάνω και οι ακόμα πιο πάνω, οι ουσιαστικοί υπεύθυνοι.

Σωτήριο θα ‘ταν να εκπαραθυρωθούν οι κυβερνώντες, και μαζί τους όλες οι ντόπιες και ξένες εξαρτίσεις που τροφοδοτούν με το δικό μας ιδρώτα και αίμα και συντηρούν την κρίση στον τόπο μας. Σωτήριο θα ήταν να πεταχτούν στα αζήτητα αυτοί ακριβώς που προωθούν με την πολιτική τους ανέκαθεν την έξαρση του υπερεθνικισμού, που ανοίγουν με τη αδιαφορία, και γιατί όχι συγγνωστά κάποιοι, το δρόμο στους νοσταλγούς της δικτατορίας. Μόνο με τον τόπο τούτο κυβερνώμενο από δυνάμεις πατριωτικές, από δυνάμεις που θέλουν και υπηρετούν το συμφέρον τού λαού και προέρχονται/ ελέγχονται απ’ αυτόν, μόνον έτσι υπάρχουν ελπίδες να εξαφανιστούν φαινόμενα υπερεθνικισμού και εκδηλώσεις που ταράζουν μνήμες και προκαλούν ανησυχίες.

Πάνε παράλληλα και χέρι χέρι όλα αυτά, όλα τελικά εξυπηρετούν τους ίδιους κύκλους, την ίδια μερίδα που καρπώνεται όχι μόνον τον ιδρώτα των εργαζομένων αλλά και το μέλλον των παιδιών μας, ακόμα και το μέλλον αυτών των νέων που εξοκέλλουν με τις φιλοχουντικές κορώνες και τα άσματα, αφού κι αυτοί δεν ανήκουν στους έχοντες και τους εκμεταλλευτές του τόπου, αλλά απλά δεν το βλέπουν…..